dtheodosiou

Ανεπανάληπτες στιγμές στη Νέα Σμύρνη. Δεν θυμάμαι κάτι ανάλογο όχι μόνο για εκτός έδρας παιχνίδι του Παναιτωλικού, αλλά και για παιχνίδι στο Αγρίνιο. Ή ατμόσφαιρα ήταν εντυπωσιακή, όλοι φωνάζαμε, μικροί, μεγάλοι, γυναίκες, παρά την αφόρητη ζέστη, ήταν έντονη η επιθυμία όλων μας να δούμε τον Παναιτωλικό στη Β΄ Εθνική. Είναι από τα λίγα παιχνίδια που παρακολουθεί κάποιος στη ζωή του, για το οποίο θα λέει με περηφάνια ότι ήμουν και εγώ εκεί. Ήταν μοναδικό αυτό που ζήσαμε. Εκείνο που εγώ δεν θα ξεχάσω ποτέ, ήταν οι στιγμές που ακολούθησαν με την επίτευξη του δεύτερου γκολ, ένα απίστευτο παραλήρημα εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου, αφού από τους πανηγυρισμούς δεν καταλάβαμε την λήξη του αγώνα.
Οι ποδοσφαιριστές του Παναιτωλικού πήραν δίκαια την άνοδο. Απέναντί τους είχαν μια ομάδα κατώτερή τους, που το μόνο που τους ενδιέφερε μετά το γρήγορο γκολ, ήταν πως θα φάνε το χρόνο με τα πολλά πεσίματά τους στον αγωνιστικό χώρο, αμυνόμενοι μαζικά και με δύο ποδοσφαιριστές τον 10 και 42 που ήταν επικίνδυνοι μήπως κάνουν κάτι. Από την άλλη ο Παναιτωλικός εμφανώς αγχωμένος και κυρίως χαμένος στο πρώτο μέρος, επηρεασμένος από το γρήγορο γκολ, δεν μπορούσε να απειλήσει, εκτός από δύο περιπτώσεις. Μεγάλες αποστάσεις, χαμένες μονομαχίες, δεν πήραμε καμία δεύτερη μπαλιά, καμία απόκρουση, κινδυνεύαμε μόνιμα από την αριστερή μας πλευρά και αναλωθήκαμε σε γιόμες από πίσω για το κεφάλι του Καραμαλίκη έχοντας αδυναμία δημιουργίας από τον κεντρικό χώρο. Στο δεύτερο ημίχρονο τα πράγματα άλλαξαν, λειτουργήσαμε καλύτερα, βοήθησαν πολύ οι αλλαγές και η μετατόπιση του Μουμίν αριστερά, αλλά η είσοδος του Ζορμπά έδωσε μεγάλη ζωντάνια και φρεσκάδα στην ομάδα κυρίως εκεί που πονάγαμε, στο να πατήσουμε με κάτω την μπάλα περιοχή. Επίσης δεν πρέπει να παραλείψουμε την ψυχή των παικτών και την πίστη στο να γυρίσει το παιχνίδι και η δικιά μας καρδιά στη θέση της.
Συγχαρητήρια στους ποδοσφαιριστές, τους προπονητές, την διοίκηση αλλά και στον κόσμο που έκανε Αγρίνιο την Νέα Σμύρνη.