Δευτέρα 11 Μαΐου 2009

Θέλω πραγματικά μέσα από την καρδιά μου να συγχαρώ τους ποδοσφαιριστές για τον άθλο της παραμονής, την προσπάθεια που έκαναν όλο το διάστημα που ήμασταν μαζί και να τους ευχαριστήσω για τη συνεργασία που είχαμε όλο αυτό το διάστημα, με τα όποια προβλήματα υπήρχαν και μένω πραγματικά ευχαριστημένος από την όλη προσπάθεια και το κυριότερο ότι, έστω και στο τέλος πίστεψαν στις δυνατότητές τους και στον ευατό τους. Μέσα από αυτή την διαδικασία πιστεύω ότι οι ποδοσφαιριστές παρά το νεαρό της ηλικίας τους και την απειρία που μας στοίχισε σε πολλά παιχνίδια, μεγάλωσαν ποδοσφαιρικά, απέκτησαν σημαντικές εμπειρίες, ωρίμασαν και πιστεύω ότι στο μέλλον θα έρθουν τα καλύτερα γι΄ αυτούς και τους το εύχομαι. Η επιτυχία ανήκει αποκλειστικά σε αυτούς.
Εκεί όμως που πρέπει να σταθώ και να ευχαριστήσω είναι τον πρόεδρο της ομάδας τον κ. Κουρκουμέλη που με έφερε στην ομάδα, έναν άνθρωπο και παράγοντα που έχει σοβαρότητα και μεγάλες βλέψεις για τον Όμηρο. Έναν παράγοντα που είναι τύχη πρώτα για το Νεοχώρι και μετά για το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο που ασχολείται με το ποδόσφαιρο. Επίσης να ευχαριστήσω όλο το Δ.Σ. Όμως πρέπει να κάνω ιδιαίτερη μνεία στον Κώστα Λύτρα, τον άνθρωπο που ήταν κάθε μέρα δίπλα μας (ήταν ο μόνος που δεν έχασε προπόνηση), έτρεχε για τα πάντα στην ομάδα και έζησε με μεγάλη αγωνία και άγχος την πορεία της ομάδας.
Επίσης να ευχαριστήσω τον κόσμο του Ομήρου που πάντα ήταν κοντά μας με αποκορύφωμα χθές, όπου η παρουσία του και αριθμητικά και σε παλμό ήταν συγκλονιστική και μας έδωσε πολύ δύναμη.
Όσο για μένα ήταν η πιο δύσκολη και επικίνδυνη αποστολή που έχω αναλάβει. Πήγα την 19η αγωνιστική σε πρωτάθλημα 30 αγωνιστικών, όπου ο Όμηρος ήταν τέταρτος από το τέλος με μόλις 16 βαθμούς 3 νίκες, 7 ισοπαλίες, 8 ήττες και τα γκολ 12 υπέρ με 23 κατά. Αριθμοί που δείχνουν την δυσκολία του εγχειρήματος με τις πιθανότητες επιτυχίας της παραμονής να είναι λιγότερες από αυτές του υποβιβασμού.
Επίσης πήγα σε ένα άγνωστο περιβάλλον τόσο όσον αφορά τους ποδοσφαιριστές, όσο και για την νοοτροπία η οποία ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα μαζί με την απειθαρχία. 18 κόκκινες όλη τη χρονιά, πρέπει να είναι ρεκόρ. Πάντως όλα πήγαν καλά και είχε αίσιο τέλος η αποστολή αυτή.
Search
Blog Archive
-
►
2016
(42)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Σεπτεμβρίου (6)
- ► Φεβρουαρίου (4)
- ► Ιανουαρίου (5)
-
►
2015
(41)
- ► Δεκεμβρίου (3)
- ► Σεπτεμβρίου (5)
- ► Φεβρουαρίου (6)
- ► Ιανουαρίου (4)
-
►
2014
(52)
- ► Δεκεμβρίου (5)
- ► Σεπτεμβρίου (2)
- ► Φεβρουαρίου (4)
- ► Ιανουαρίου (6)
-
►
2013
(56)
- ► Δεκεμβρίου (5)
- ► Σεπτεμβρίου (4)
- ► Φεβρουαρίου (5)
- ► Ιανουαρίου (7)
-
►
2012
(95)
- ► Δεκεμβρίου (7)
- ► Σεπτεμβρίου (14)
- ► Φεβρουαρίου (8)
- ► Ιανουαρίου (11)
-
►
2011
(91)
- ► Δεκεμβρίου (6)
- ► Σεπτεμβρίου (8)
- ► Φεβρουαρίου (8)
- ► Ιανουαρίου (11)
-
►
2010
(123)
- ► Δεκεμβρίου (11)
- ► Σεπτεμβρίου (10)
- ► Φεβρουαρίου (10)
- ► Ιανουαρίου (11)
-
▼
2009
(98)
- ► Δεκεμβρίου (11)
- ► Σεπτεμβρίου (15)
- ► Φεβρουαρίου (8)
- ► Ιανουαρίου (6)
-
►
2008
(43)
- ► Δεκεμβρίου (9)
- ► Σεπτεμβρίου (5)
Αναγνώστες